HIJ DACHT OF ´ZIJ´
Vandaag, zaterdag 30 april nummer 19… iets over een zonnig eiland, een bronzen reus, kapmessen en een vrijheidsstrijd…
STAALHARD OPGERICHTE KAPMESSEN…
gekarteld tot de tanden
El Titan de Bronce overzag de kentering
De vrijheid wenkend verkleurt het
oxiderende ijzer tot vijandsbloed
Antonio Maceo smeekt
samen met José Martí
25 SEPTEMBER 1993 - SANTIAGO DE CUBA
Die zaterdag ochtend beloofde een mooie dag te worden. Het was 8 uur in de ochtend toen de schoolbus uit ‘Palma Soriano’ op de ‘Avenida de Los Defiles’ in Santiago de Cuba kwam aangereden.
De passagiers van de bus waren het vierde, vijfde en zesde studiejaar van de lagere school van de 'Escuela Primaria Nito Ortega’.
In het kader van de geschiedenislessen en ter voorbereiding van de overgang naar de middelbare school stond vandaag het bezoek aan een monument ter glorie van één van de meest bekende Cubaanse vrijheidsstrijders gepland.
Het was zwoel die zaterdag en de lucht vochtig. De temperatuur steeg - op dit vrij vroege uur - al naar een behoorlijke 18° Celsius.
Eens de kinderen uitgestapt waren werden ze overdonderd door het monumentale, de grootsheid en dappere houding van Antonio Maceo - gezeten op een steigerend paard – die zijn troepen met een weidse armzwaai ten aanval opriep.
Meester Ernesto, hun leraar, begon begeesterd doch met een rustgevende stem over Antonio Macao te praten.
De man die in Santiago de Cuba op 14 juni 1845 het levenslicht zag overleed – tijdens de strijd in Punta Brava - op 7 december 1896.
Hij vertelde verder dat de man vooreerst een ondernemer en landbouwer was. Door zijn actieve interesse voor de ontwikkelingen in zijn land ontpopte hij zich als een belangrijk onafhankelijkheidsstrijder en militair leider in Cuba.
Zo sprak hij ‘De verlammende wurggreep van de Spaanse administratie dwingen ons - de Creoolse planters en elite van het land – samen te werken, ons te organiseren en te strijden met het doel ons te verlossen van de Spaanse dwingelandij en tirannie’.
Na een eerste opstand in 1868 de ‘Guerra de los Diez Años’ kon geen vredesovereenkomst met Spanje - vanwege de beperkte concessies, herwonnen vrijheid maar geen afschaffing van de slavernij - gesloten worden.
Antonio Maceo had - door zijn huidskleur, status en grote, stoere lichaamsbouw - de bijnaam ‘El Titan de Bronce’ gekregen.
Na de uitleg gingen meer dan genoeg vingertjes de hoogte in en had meester Ernesto nog voldoende tijd om alle nieuwsgierige honger te stillen en – tenslotte - eindigen deed hij ditmaal als vraagsteller ‘Zou de mensheid hier iets uit leren en beseffen dat ieders vrijheid heilig is en dat iedereen recht heeft op diezelfde vrijheid… maar gaan we eruit leren?’
Dan besloot meester Ernesto met de woorden ‘Laten we steeds voor ogen houden dat Antonio Maceo – samen met José Marti – zeker hebben gestreden voor de afschaffing van de inhumane handel in mensen’.
In grote stilte verlieten de kinderen het plein richting bus en namen ze – in dezelfde stilte – hun plaatsen in en begonnen overdenkend en in mijmeringen verzonken aan de terugreis.
Ondertussen werd het 16 uur en was de temperatuur tot 34° Celsius – uitermate warm voor het naseizoen - gestegen.
Volgende zaterdag 7 mei nummer 20… iets over een waterweg, waarschuwingslicht, verdediging en verzekering
U kan ons ook volgen op Facebook > www.facebook.com/karel.cumps